Sabah yüzüme vuran Erzurum'un eksi otuzlara dayanan ayazını iliklerime kadar hissediyorum. Yollar buz, çatılar buz! Sinirli bir insan misali tokatlıyor soğuk. Sahi, bir soba başına toplanmak vardı şimdi...

Tokmağın sesinden konuğu bildirecek kadar efsunlu bir zanaat demircilik. Bu engin Anadolu’da ceviz kapı ile demir tokmağın ezeli sevdası hangi hayırların habercisi oldu kim bilir? Kapı her çalınışında hangi yüreklere heyecan, hangi akıllara efkar düştü kim sorar? Asırları var Safranbolu’nun taş kaldırımlarında yankılanır tok demir sesleri. O sesler ki emektar demir ustalarının şaheseri.

Bir köy düşünün tiyatrosu, kütüphanesi olsun. Üstelik bir oyuncak müzesine de sahip olsun. Halkının sıcakkanlılığını görünce “neden daha önce gelmemişim ki” diye hayıflansın insan.