Sabah yüzüme vuran Erzurum'un eksi otuzlara dayanan ayazını iliklerime kadar hissediyorum. Yollar buz, çatılar buz! Sinirli bir insan misali tokatlıyor soğuk. Sahi, bir soba başına toplanmak vardı şimdi...

Teskin eden nedir insanı onca hengameden sonra? Ya martıların esrik kahkahası, ya çekiçlerin sebatla vuruşu bakır parelere. Hele bir gözler görmesin kalabalık çarşıları, hele bir siftah yapmasın usta, hele arşınlanmasın patikalar yorulmaksızın, o zaman özler insan huzuru.