Yürümek… Bir adım, sonra bir adım daha atarak saatlerce, günlerce, aylarca, yıllarca süren bir yürümek. Adım attıkça gündüzün geceye dönüşüne, yazın kışa dönüşüne şahit olmak, hep biraz daha fazlasını, yurdunu, aramak, göçmek… Diyardan diyara göçerken, mevsimler değişirken doğa karşısında doğa yardımıyla hayatta kalmanın yolunu öğrenmek…

Sabah yüzüme vuran Erzurum'un eksi otuzlara dayanan ayazını iliklerime kadar hissediyorum. Yollar buz, çatılar buz! Sinirli bir insan misali tokatlıyor soğuk. Sahi, bir soba başına toplanmak vardı şimdi...