Her sabah telaşlı bir kuyruk oluşur Eminönü İskelesi’nde. Az sonra hareket edip İstanbul Boğazı’nı arşınlayacak vapurda en güzel yeri kapmak içindir bu telaş. Baharın ilk zamanları ise hele, Boğaziçi en güzel süsünü giyinmiş bekliyor olur sizi.

Tokmağın sesinden konuğu bildirecek kadar efsunlu bir zanaat demircilik. Bu engin Anadolu’da ceviz kapı ile demir tokmağın ezeli sevdası hangi hayırların habercisi oldu kim bilir? Kapı her çalınışında hangi yüreklere heyecan, hangi akıllara efkar düştü kim sorar? Asırları var Safranbolu’nun taş kaldırımlarında yankılanır tok demir sesleri. O sesler ki emektar demir ustalarının şaheseri.

Bir divan şiiri olur kuşlar, âşık olurlar ve sevgilinin saçları gibi dolanırlar bir camiye. Hem gül hem bülbül… Avlularda dönerler pervane misali. Dönerler de bir yere konamazlar. Yüzyıllardır kondukları ağaçları, evleri, duyguları yerlerinde bulamazlar. Bulduklarında da istenmezler. Bu ülkede bir çingenedir kuşlar, camiler de dâhil.