Mehmet Usta 1950 Bergama doğumlu. Ailesi tarafından bir ustanın yanına bırakılmasıyla 12 yaşında terzilik yolculuğu başlamış. Kışın terzilik yapmış, yazın tarlada çalışmış. Çıraklık, kalfalık dönemlerinden sonra 1977 yılında kendi terzi dükkanını açmış. İki yıldır mesleği bırakmayı düşünürken işi öğrenmek için gelen 22 yaşındaki çırağıyla o da canlanmış, işini sürdürmeye karar vermiş. Usta istiyor ki daha fazla kişiye mesleğini öğretsin, daha çok kişiye ulaşabilsin. Bunun için bazı girişimleri de olmuş; ne yazık ki neticeye ulaşamamış.

Kendi dönemindeki usta-çırak ilişkisini ve bugünkü çırağıyla olan ilişkisini şöyle anlatıyor Usta:

“Baba ustaya bırakır çocuğu ve eti senin kemiği benim der. Sonra çırak ustasının terbiyesiyle, ahlakıyla, sanatıyla her şeyini üstlenir. Bütün gününü ustayla geçirir çocuk, o zamanlar işin çokluğundan çıraklar akşam 10’a kadar çalışır, çıraklar gönderilir, ustalar da gece yarısına kadar devam ederdi. Çocukken sanatı anlamıyorsun, ürettikçe onun zevkine varıyor ve peyderpey geliştiriyorsun zevkini. Ürettiğinin beğenilmesi daha çok bağlanmanı ve sevgiyle üretmeni sağlıyor. Bütün gününü geçirdiğin, işini borçlu olduğun ustanla aranda sevgi ve saygının yanında bir minnet bağı oluşuyor. Birine bir şey öğretmek benim için bir gurur. Bizim de Berivan ile aramızda kendiliğinden oluşan sevgi ve saygı bağı var, hevesli, öğrenmeye açık, dolayısıyla sanatımıza da yansıyor.”

İzmir Kemeraltı’nda bulunan Kapalı Çarşı’nın içinde kapanan pek çok esnafa rağmen varlığını sürdürüyor Mehmet Usta’nın yeri. Yıllardır ayakta durmasını da işine sahip çıkmasıyla, işine duyduğu sevgiyle ve sahip olduklarına razı olmakla açıklıyor Usta. “Doğru neyse onu yapın, işinizden ödün vermeyin, özveriyle işinizi yapın” diyor. Kapısını çalan otuz yıllık müşterileri de var hünerini yeni duyup gelen de. Bunun sırrını ise şöyle anlatıyor:

“İnsanı insan olarak görüp değer veririm; siyasi görüşü, inançları beni ilgilendiren nokta değil. Buluştuğumuz nokta, doğru olmak ve insanca görmek karşımızdakini.”